Reis Ethiopia 2012, 7 & 8 oktober

Vandaag, zondag 7/10, naar het Ethnografisch Museum in het vroegere paleis van Haile Selassie bij Sedist Kilo. Waar nu de A.A. University is. Daarna met Keb en chauffeur gegeten. Alle vier injera met wot. Wij namen dorowot, schijnt het meest chique eten te zijn. Vandaar, op ons verzoek, een ‘stadswandeling’. Dat was in de buurt van de Piazza.

Heel veel armoe, ellende, bedelaars en vooral bedelende vrouwen met kleine kinderen.

Onder andere een jonge vrouw met een jochie. Ze was blind, zie foto. Keb, die met haar sprak, zei dat ze uit zijn regio (Arba Minch, Wollega) kwam; hij dacht dat ze blind was van de trachoom. Ze ziet helemaal niks. Ik denk aan riverblindness. Maar dat ontstaat meestal pas op volwassen leeftijd. In ieder geval, voor iemand met een goed hart valt hier heel veel te doen.

Marianne houdt ook een dagboek bij. Dat maakt me lui. Morgenochtend naar Bahir Dar, waar we Shiferaw ontmoeten. We moeten al om 5 uur uit het hotel vertrekken! 

ethiopia 8 oktober 2012

9/10. We zitten op onze hotelkamer de tijd stuk te slaan tot we kunnen gaan eten. Net een ‘stadswandeling’ gemaakt: lange rechte straat, mooi asfalt. Van Chinese makelij waarschijnlijk. Dan een andere rechte laan. Ook vierbaans. Het echte leven speelt zich af in de korokoro direct achter die façade. Zo nu en dan een inkijkje. Armoe, overzorgd.

Mooie maar vieze kindertjes. Op de terugweg aangesproken door een jochie van een jaar of tien. Hij was ‘Branda’. Hij liep naar iemand anders en kwam terug: ‘I am homeless’. Die andere persoon kwam ook naar ons toe, we liepen gewoon door. ‘He needs help. Basic needs’. Ik voelde me erg machteloos, zei dat ik dat niet kon geven. Marianne legde uit: we leave tomorrow.

Hij zag er wel goed verzorgd, schoon uit. Ik zei tegen Shiferaw: niet te geloven dat we hier pas vier dagen zijn, het lijkt veel langer.

Giseren naar deBlue Nile Falls en vandaag naar twee kloosters op een schiereiland van het Tanameer. Lawaaiige boot.  Op weg naar de eerste kerk een lange rij stalletjes met souvenirs. We kochten er een paar handgemaakte ikonen drieluikjes, een mooie zijden lap (de wever was de verkoper) en nog zo wat. Zie ook de tekst van Marianne. Ondanks het verval zijn de kerken bijzonder door de schilderingen van Bijbels taferelen. Die ook voor ons heel herkenbaar zijn.

Dit blog wordt een beetje een rarjetoe. Of een rotzooitje.... Maar de bedoeling is een kijkje in een land dat ook nogal rotzooierig lijkt. Maar wat vinden jullie van die prachtige schilderingen op de wanden van die kleine kerkjes aan het Lake Tana? als je het nu over vroomheid en kracht van geloof hebt, dan kan de RK kerk nog wat van Ethiopia leren. zou armoe en gebrek er iets mee te maken hebben?