Harrar heeft nog mooie gebouwen, zoals deze kerk.
Ze houden van felle kleuren daar! En hieronder zit een vrouw Qat te verkopen.
En dit is het dan als je jarenlang dat spul gebruikt hebt.
Meestal willen de vrouwen niet op de foto. dat is niet netjes geloof ik. Inbreuk op je privacy.
Geiten lopen overal rond. Net als de ezels.
Hier help ik een man die een kruiwagen omhoog moet zeulen. Geladen met vier kratten Cola.
We bezochten een heiligdom van een held uit vervlogen tijden.
Geen foto's aub! Maar het is zo'n mooi, kleurrijk tafereel!
Prachtig handwerk. Maar hoe neem je het meer en wat doe je ermee?
Dit is het museum waar Rimbaud wordt ge-eerd. Oorspronkelijk gebouwd door en voor een rijk geslacht van Indiase kooplui.
En dit zijn dus Rimbaud en Verlaine.
Een souvenirwinkeltje. Zoveel mooie dingen!

Boven de vleesmarkt een grote troep roofvogels. Bijna tam.
Marianne kocht een prachtige amberketting. Hoop dat we goed onderhandeld hebben!

De straat van de kleermakers. Allemaal mannen.
Seyoum en Emmuye. Voor haar was het de eerste keer dat ze wat van haar land zag buiten Awash en AA.
Dit mooie huis herbergt een soort Ethnografische verzameling en een enorme collectie manuscripten van de Moslem cultuur.
Mooie kindertjes hè?
Emmuye met de jonge gids in het museum.
Er is ook nog een soort Cultural Heritage museum in het Ras Makonnen huis, de vader van Haile Selassie. Die was hier gouverneur in de tijd van Menelik II, de grote veroveraar. Nu is dat huis in de verbouw dus dit stukje collectie staat nu elders
Zomaar een paar meisjes. Die het kennelijk prima vonden om gefotografeerd te worden.
Dit is die vallei op de weg naar Djidiga. Blokkendoos stenen. Hoe blijven die zo mooi liggen?
Op de terugweg van de vallei bij Barbile stopten we bij het kantoor van het wildpark waar Seyoum vroeger heeft gewerkt. hier een foto van een jochie dat zijn eigen speelgoedauto heeft gemaakt. Met aanhangwagen. gemaakt van sigarettendoosjes en met wielen van flessendoppen.
Overal die kuddes schapen, geiten, kamelen.
Dit was nog in Harrar. We aten hier twee keer, omdat het zo lekker was.
Piepklein winkeltje. Maar de dame die het runt wou niet op de foto.
Ga weg, niet doen!
In Harrar rijden er nog heel veel taxi's van het merk Peugeot, type 404 dus uit eind 60-er, tot zeventiger jaren. Een compliment aan Franse kwaliteit!
Dit is die mooie jongedame met haar dochtertje en een vriendinnetje. Hieronder een stuk van de oude stadsmuur.
Mooie meid die Yellem!
Hier zit ik dus tussen mijn twee belles: Yellem en Emmuye.
Dit is, was het huis van Seyoum en Emmuye in Awash. Zij gaat nu ook verhuizen naar Addis Abeba. Seyoum wil dat ze gaat studeren. Deed ze al een jaar maar vanwege heimwee en zo stopte ze ermee.
Dit is Likelesh Bedane. We ontmoetten haar in Nazareth op de terugweg. We kregen haar telefoonnummer in Metahara. Heel dierbaar dat ze zich mij en die tijd van 40 jaar geleden nog zo goed kon herinneren. Ze heeft tot een jaar geleden gewerkt in Metahara. Ze vindt dat het allemaal veel beter ging in de tijd dat de Nederlanders daar waren. Dus ik ben niet de enige!
De laatste avond, in Addis Abeba, waren we uitgenodigd bij de famile van Emmuye. Hier zit ze met haar zus op de bank. Seyoum woont daar ook. Maar natuurlijk hopen ze een eigen flat te kunnen huren. Dat is erg duur in de hoofdstad, waar iedereen wil wonen en werken.
Ze houden van felle kleuren daar! En hieronder zit een vrouw Qat te verkopen.
En dit is het dan als je jarenlang dat spul gebruikt hebt.
Meestal willen de vrouwen niet op de foto. dat is niet netjes geloof ik. Inbreuk op je privacy.
Geiten lopen overal rond. Net als de ezels.
Hier help ik een man die een kruiwagen omhoog moet zeulen. Geladen met vier kratten Cola.
We bezochten een heiligdom van een held uit vervlogen tijden.
Geen foto's aub! Maar het is zo'n mooi, kleurrijk tafereel!
Prachtig handwerk. Maar hoe neem je het meer en wat doe je ermee?
Dit is het museum waar Rimbaud wordt ge-eerd. Oorspronkelijk gebouwd door en voor een rijk geslacht van Indiase kooplui.
En dit zijn dus Rimbaud en Verlaine.
Een souvenirwinkeltje. Zoveel mooie dingen!
Boven de vleesmarkt een grote troep roofvogels. Bijna tam.
Marianne kocht een prachtige amberketting. Hoop dat we goed onderhandeld hebben!
Kleurrijke doorkijkjes overal! |
De straat van de kleermakers. Allemaal mannen.
Seyoum en Emmuye. Voor haar was het de eerste keer dat ze wat van haar land zag buiten Awash en AA.
Dit mooie huis herbergt een soort Ethnografische verzameling en een enorme collectie manuscripten van de Moslem cultuur.
Mooie kindertjes hè?
Emmuye met de jonge gids in het museum.
Er is ook nog een soort Cultural Heritage museum in het Ras Makonnen huis, de vader van Haile Selassie. Die was hier gouverneur in de tijd van Menelik II, de grote veroveraar. Nu is dat huis in de verbouw dus dit stukje collectie staat nu elders
Zomaar een paar meisjes. Die het kennelijk prima vonden om gefotografeerd te worden.
Dit is die vallei op de weg naar Djidiga. Blokkendoos stenen. Hoe blijven die zo mooi liggen?
Op de terugweg van de vallei bij Barbile stopten we bij het kantoor van het wildpark waar Seyoum vroeger heeft gewerkt. hier een foto van een jochie dat zijn eigen speelgoedauto heeft gemaakt. Met aanhangwagen. gemaakt van sigarettendoosjes en met wielen van flessendoppen.
Overal die kuddes schapen, geiten, kamelen.
Dit was nog in Harrar. We aten hier twee keer, omdat het zo lekker was.
Piepklein winkeltje. Maar de dame die het runt wou niet op de foto.
Ga weg, niet doen!
In Harrar rijden er nog heel veel taxi's van het merk Peugeot, type 404 dus uit eind 60-er, tot zeventiger jaren. Een compliment aan Franse kwaliteit!
Dit is die mooie jongedame met haar dochtertje en een vriendinnetje. Hieronder een stuk van de oude stadsmuur.
Mooie meid die Yellem!
Hier zit ik dus tussen mijn twee belles: Yellem en Emmuye.
Dit is, was het huis van Seyoum en Emmuye in Awash. Zij gaat nu ook verhuizen naar Addis Abeba. Seyoum wil dat ze gaat studeren. Deed ze al een jaar maar vanwege heimwee en zo stopte ze ermee.
Dit is Likelesh Bedane. We ontmoetten haar in Nazareth op de terugweg. We kregen haar telefoonnummer in Metahara. Heel dierbaar dat ze zich mij en die tijd van 40 jaar geleden nog zo goed kon herinneren. Ze heeft tot een jaar geleden gewerkt in Metahara. Ze vindt dat het allemaal veel beter ging in de tijd dat de Nederlanders daar waren. Dus ik ben niet de enige!
De laatste avond, in Addis Abeba, waren we uitgenodigd bij de famile van Emmuye. Hier zit ze met haar zus op de bank. Seyoum woont daar ook. Maar natuurlijk hopen ze een eigen flat te kunnen huren. Dat is erg duur in de hoofdstad, waar iedereen wil wonen en werken.