MAARTEN DORMAAR: 13 oktober Simien Mountains

Op weg van Gondar naar Debark en het Simien nationale park, kwamen we in een werkgemeenschap voor verstoten of verlaten vrouwen. Ze leren daar traditionele vaardigheden om een nieuw eigen leven te kunnen opbouwen.

Een uitstalling van de bekende Ethiopische koffiepotten en ander aardewerk. Van veel betere kwaliteit dan gebruikelijk, dankzij twee gloednieuwe elektrische ovens. Geschonken door de Japanse ambassade.
maar hoeveel van die vrouwen lukt het om met weven, pottenbakken of spinnen een eigen leven op te bouwen? zonder een goede oven of zo'n duur weefgetouw? Waarom geen computer training waarmee ze les kunnen geven aan anderen of op scholen? Daar zitten ze om te springen in dit land.

Spinnen van wol, met de hand zoals vroeger. hel rustgevend dat wel. Misschien helpt het om alle ellende die ze hebben doorstaan te verwerken.

Een kijkje in de container van Shiferaw waar hij computerlessen geeft. hij woont ook hier, in Debark. Met zijn moeder en zijn Engelse verloofde. Zij gaat les geven op de school daar.

In Debark begint de weg naar het nationale park. De markt is nog net zo primitief als in het Ethiopia dat ik van 1968 tot 1971 meemaakte. Er zijn alleen wel veel meer mensen en auto's.

Het prachtige landschap. Veel erosie helaas. De hoogste top is de Ras Dashan.

Met Shiferaw gingen we op pad. We fotografeerden de Gelada, de apen 'met het rode hart'. een onbehaarde plek op hun borst. Er bivakkeert hier al 5 jaar een Amerikaans stel dat onderzoek doet naar hun communicatie en sociaal gedrag. ze zouden een soort 'taal' gebruiken die ze bezig zijn te inventariseren.

13/10 2012, zaterdag. Simien Lodge.

Hier gisteren aangekomen. Inderdaad een prachtig landschap met helaas veel erosie doordat zowat alle bomen gekapt zijn de indigenous trees zijn weg, hier en daar wat Eucalyptus. Die boom is slecht voor de grond: doodt de micro-organismen, het zou zo’n 50 (!) jaar kosten voor de grond weer is hersteld.

Op de kleine wandeling maakte Marianne de eerste foto’s van de apen met het ‘rode hart’ en kochten we wat snuisterijen van de kinderen. Daarna zongen en dansten ze voor ons, zie de video.

Nu ontbijten. We maken vandaag een lange tocht per auto en tevoet met Shiferaw.

14/10, zondag.

Vanmorgen om 8.30 h. Vertrokken, het was nog behoorlijk fris. Wat ik vertele over de eucalyptus bomen is wel waar maar het klopt niet voor het park. Daat staan alleen endogene bomen behalve bij een dorpje dat we onderweg zagen; ver van de weg af. Maar er zijn te weinig bomen om de erosie tegen te houden.

Vandaag eerste stop bij grote groepen Gelada apen. Marianne kon tot op een paar meter afstand foto’s maken. Ze beginnen en eindigen de dag ‘sociaal’: elkaar vlooien. De vlooien zijn ook het enige dierlijke eiwit in hun menu. Ze eten gras en wortels.

Op die plek was natuurlijk ook weer en grote groep kinderen met rietwerk e.d. ik kocht een slinger (zoals die van David tegen Goliath) voor 30 Bir, dus € 1,35. Goed betaald denk ik.

Vandaar verder tot we na nog wat stops kwamen bij Camp 2. Camp 4-3-2-1 zijn de kampementen op weg naar Ras Desche, 4543 mtr hoog en de hoogste top van de Simien.

Bij een mooi uitzichtpunt (waterval van 500 mtr, niemand weet hoe diep want daaronder in de canyon was nog niemand geweest, vertelde Shif) ontmoetten we 2 jonge francaises uit Val d’Isère. Ze waren te voet met hun gids en scout (= een militair met een Kalashnikov die verplicht mee moet). Bagage op een muildier en maar lopen. Zagen dat een heel stel anderen ook doen.