Slapen in Awash (Meti
hotel) was geen succes: veel verkeerslawaai, maar nog erger: religieus
gezang/gekrijs vanaf 3 uur tot we opstonden. Met sterke luidsprekers, alsof ze
onder ons raam stonden te zingen. Reli-terreur. Permissie om de nachtrust van
anderen te verstoren. Vergelijk dat met de permissie voor porno of
moslimkritiek. Het verschil is wel dat je aan muziek ongewild wordt
blootgesteld. Moslimkritiek en porno: die zal je moeten opzoeken, daar wordt je
niey ongewild aan blootgesteld.
Vanochtend naar
Metahara. Ondanks de dierbare herinneringen (misschien wel juist daardoor) een
desillusie. Maar eerst nog over gisteren. Halverwege Nazareth (gekkenhuis om
Addis uit te komen) constateerde ik dat ik het fotoboek Met alle foto’s van de
personeelsleden en een paar van de onderneming in stonden) in de grote koffer
had gelaten. Vreselijk! Seyoum vroeg: omkeren? Ik was zo desperaat dat ik nee
zei (self-defeating). Later opperde hij: koffer laten ophalen uit het hotel en
naar Awash laten brengen. O.K. Maar voordat dat geregeld was! In Nazareth
nogmaals gebeld met NM International Hotel. Onderweg hadden we geen gehoor
gekregen. In Nazareth (hotel met groot zwembad) idem. Ook vaste lijn en fax:
geen verbinding! Via mobile van vrouw van Seyoum (die naar het hotel was
gekomen) de manager aan de telefoon gekregen. Die weigerde de koffer af te
geven.
Uiteindelijk
heeft de Boss van Seyoum (laat in de zaterdagmiddag) de manager zo ver gekregen
en kon de vrouw van Seyoum met de bus naar Nazareth afreizen en vandaar met
minibus naar Awash waar ze rond 9 uur ’s avonds aankwam, bij ons hotel she
really saved my day! Morgen gaat ze met ons naar Harrar. Metahara: alsof er een
oorlog heeft gewoed. Alles kapot en smerig, verwaarloosd: tuinen, huizen,
wegen. Zelfs de mensen zijn onverzorgd en smerig. Er staat wel een groot, nieuw
kantoorgebouw. Dat wel.
En ze zien het
niet, ze hebben er geen last van zo te zien. ‘Het moet er wel wat netjes
uitzien’, dat ssort uitdrukkingen kennen ze vast niet in het Amhaars.
Volstrekte nonchalance voor huis en openbare ruimte. Plasic, papier, kaken van
geslachte geiten: alles ligt verstrooid. Veel bewakers, politieagenten,
militairen. Aan het lanterfanten. Slagboom, controles. Zonder locale guide
(aangewezen controleur) mag je nergens komen.
We bezochten
‘ons’ huis: verwaarloosde tuin, een smerig boerenerf. Het huis is smerig en de
stenen vloer ten dele kapot en nimmer meer gedweild zo te zien. Het hhofd
finance woont er nu (naam: zie lijst in fotoboek!) met zijn twee dochters (en
zijn vrouw? Niet gezien). We spraken hem in de club. Ik gaf nog het advies om
het biljartlaken te vervangen. Is al zeker meer dan 40 jaar oud! Ik zal ze een
adres geven.
De Pasveersloot
ligt er nog, maar is zo te zien al lang buiten gebruik foto’s maken verboden!
Maar: zie foto’s.
De fabriek lag nu
stil, zou 1/11 weer opstarten. In de workshop (prachtige frees- en
boormachines!) werd nu, zondag, nog gwerkt. Overtime. De boiler is nog van
Babcock and Wilson (zie foto). Er is een twede fabriek gebouwd en ook nog een
ethanol fabriek, nieuw. We zijn daar niet geweest. Productie naar verluid
50.000 liter per uur. Voor toevoeging aan de benzine.
Als je bedenkt
dat alle olieprodukten via Djibouti het land in komen, valt het percentage
tankauto’s op de weg nog mee. De andere vrachtwagens zijn overbeladen, bv twee
containers van 30 ton elk. Ze rijden in slakkengang de flauwe hellingen op en
af.
De wegen kosten
veel tijd en voorzichtigheid: gaten overal, vee dat zomaar de weg oploopt of
blijft staan (ezels vooral), kinderen en volwassenen overal op en langs de weg.
40% van de Ethiopische bevolking is onder de 16 (gegeven van Plan International
in Lalibela). Hoe moeten die straks allemaal een baan krijgen?
Bij de Fantalla
is er een grote omleiding, dus een vrijwel onbegaanbaar stuk wef van 20 km,
vanwege de enorme uitbreiding van het (in onze tijd) ‘flamingomeer’ daar. Het
is nu zo’n 1000 hectare of meer en groeit nog steeds. Vanwege ‘wells’, zegt
men. Addis Ketema (nieuwe stad op de weg naar de onderneming) loopt ook al
onder. Het water is ondrinkbaar en de bomen/planten gaan er dood. De sugar
estate weet niet wat de te doen. Een Nederlands ingenieursbureau inschakelen
zou ik zeggen. De Awash verzilt erdoor en de katoenplantages stroomafwaarts
klagen.
'You are Dr Drmaar!' zei hij meteen. heel dierbaar. hij leidde ons rond en later ging hij ook mee naar de fabriek.
We bezochten hem ook thuis. hij woont nu samen met zijn dochter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten